Skarżyskie Muzeum im. Orła Białego oprócz bogatych zbiorów militariów posiada szczególny obiekt mieszczący się na terenie ekspozycji plenerowej. Jest nim dąb szypułkowy. Liczące ok. 300 lat drzewo jest zabytkiem przyrody i jak każde drzewo potrzebuje pielęgnacji; usunięcia suchych lub połamanych konarów, czy też hub, które mu bardzo szkodzą. Nasz dąb nie jest może tak okazały jak najstarszy „Bartek”, ale jest za to okazem zdrowia, co potwierdzili dendrolodzy, którzy go pielęgnują.
Dąb szypułkowy jest potężnym drzewem osiągającym do 35-40 m wysokości. Tworzy najczęściej domieszkę w lasach mieszanych lub występuje samodzielnie, tworząc tzw. dąbrowy. Jest gatunkiem światłolubnym, rośnie na glebach żyznych i wilgotnych, tzw. grądach. Ponieważ żyje ponad 1000 lat, jest uznawany za symbol siły, długowieczności i mocy.Dawno temu stare dęby czczono jako bóstwa – wierzono, że mają magiczną moc. Orzechy dębu szypułkowego, zwane żołędziami, stanowią cenny pokarm dla wielu ssaków i ptaków. Osadzone są na długiej szypule, stad nazwa gatunku.
Dąb szypułkowy po kilkusetletnim leżeniu w wodzie, na skutek reakcji garbników zawartych w drewnie z solami żelaza, czernieje, zachowując przy tym swoje właściwości mechaniczne. Jest to tzw. czarny dąb („polski heban”).
