Redakcja DDSK w Otrębusach
Stowarzyszenie Historyków Polskich, ł naszą redakcje do Otrębusów, by tam przypomnieć sobie historię tego pięknego zespołu, śpiewającego pieśni ludowe, nawiązujące do kultury naszego kraju. Zespół Mazowsze, powołał do życia dekret Ministerstwa Kultury i Sztuki w dnia 8 listopada 1948 roku. Koordynatorem wspomnianego zespołu, był profesor Tadeusz Sygietyński, którego zadaniem miała być troska o tradycyjny repertuar ludowy tego zespołu, oparty na pieśniach, przyśpiewkach i tańcach wsi mazowieckiej i regionalnej tradycji artystycznej.
Dla dobra polskiego folkloru
Zespół ten, miał uchronić polski folklor, przed zatarciem i ukazać jego zróżnicowanie, bogactwo i piękno. Jak głoszą nam stare źródła historyczne, idea zespołu powstała na długo przed jego legalizacją. Tadeusz Sygietyński, wybitny kompozytor i miłośnik rodzimego folkloru oraz jego żona Mira Zimińska – Sygietyńska, jedna z najbardziej znanych przedwojennych warszawskich aktorek, przyrzekali sobie w ruinach bombardowanej stolicy, że jeśli przeżyją wojnę, założą zespół, który będzie podsycał to, co jest drogie ich sercu, bo polskie.
Kariera dla idei
Mira Zimińska-Sygietyńska porzuciła po wojnie karierę aktorki i zajęła się sprawami organizacyjnymi, związanymi z zespołem. Tadeusz Sygietyński zaś, komponował utwory w oparciu o oryginalne relikty ludowej pieśni. Wraz z zaprzyjaźnionym organistą z Klombowa, Henrykiem Wiśniewskim i jego żoną Teresą, przetrząsali wiejskie chaty, w poszukiwaniu dawnych strojów i uzdolnionej młodzieży. Na siedzibę zespołu, wybrano podwarszawską posiadłość, położoną opodal Pruszkowa, nazwaną na cześć żony jego właściciela Karolinem. Pałac w Karolinie, nim stał się siedzibą Mazowsza, był domem opieki oraz zakładem dla nerwowo i psychicznie chorych. Pod koniec 1948 roku, do pałacu w Karolinie zaczęły się zjeżdżać grupy młodzieży z okolicznych mazowieckich wiosek i miasteczek. Pierwsi członkowie tego, zespołu mieli nie więcej niż 16 lat i byli członkami jednego z chórów Henryka Wiśniewskiego. Przywozili oni ze sobą do Karolina przepiękne polskie melodie, oryginalne stroje oraz swój talent, młodość i pasję do krzewienia polskiej kultury. Na państwie Sygietyńskich, spoczął obowiązek nie tylko zadbania o wikt i opierunek, ale przede wszystkim zapewnienia podopiecznym wykształcenia. Opiekunowie zespołu, przeprowadzili się w tym czasie do małego domku położonego przy karolińskim pałacu, aby zawsze być w stałym kontakcie z członkami zespołu.
W Teatrze Polskim
Po dwóch latach nauki, prób i ćwiczeń, w dniu 6 listopada 1950 roku, na deskach warszawskiego Teatru Polskiego, odbyła się premiera pierwszego artystycznego programu Mazowsza. Ówczesny repertuar, składał się z piosenek przeplatanych tańcami z regionów opoczyńskiego, kurpiowskiego i mazowieckiego. Po warszawskiej premierze, ważyły się najważniejsze dla zespołu decyzje. Już rok później, Mazowsze wyruszyło na podbój świata, zaczynając od występów w ZSRR, co było decyzją niepodważalną w czasach PRL-u. Po trzech latach istnienia zespołu, polskie władze zezwoliły na wyjazd zespołu za tak zwaną żelazną kurtynę. Mazowsze zdobyło zatem Paryż, a 6 lat później dotarło aż do Ameryki. Rok 1955, okrył żałobą zespół Mazowsze i zachwiał jego plany na przyszłość. Zmarł bowiem, Tadeusz Sygietyński, ten dzięki któremu zespół zaistniał. Mira Zimińska-Sygietyńska, po śmierci profesora przejęła funkcje dyrektora zespołu. To ona uczyniła Mazowsze takim, jakie jest do dziś. To dzięki niej, na przestrzeni lat rozszerzono program aż do 39 regionów etnograficznych, opracowano niezbadane wcześniej pieśni religijne, a nawet patriotyczne.
Dzięki….
To dzięki pani Sygietyńskiej, Mazowsze zdobyło światową sławę, dając blisko 6 tysięcy koncertów, w Polsce i na świecie. Olbrzymim dorobkiem Mazowsza, w przeciągu tego czasu stała się również olbrzymia kolekcja pieczołowicie odtworzonych strojów z różnych regionów naszego kraju. Mira, kierowała zespołem ponad 40 lat, poświęcając bez reszty swój talent, doświadczenie i życie. W Mazowszu w latach pięćdziesiątych minionego stulecia, występowały takie sławy jak Irena Santor i Lidia Korsakówna. W roku 1963, Zespół Pieśni i Tańca Mazowsze, wystąpił w filmie „Żona dla Australijczyka”. Rolę solistki tego zespołu, odegrała znana aktorka Elżbieta Czyżewska, a w rolę Australijczyka wcielił się Wiesław Gołas. W roku 1999, zespół Mazowsze wystąpił w filmie Andrzeja Wajdy, zatytułowanym „Pan Tadeusz”, w scenie Poloneza z 12 księgi mickiewiczowskiej epopei. Obecnie w skład zespołu wchodzą balet, chór i orkiestra symfoniczna. Znanymi postaciami Mazowsza są choreograf Witold Zapała oraz tenor Stanisław Jopek zmarły w dniu 1 sierpnia 2006 roku, (ojciec wokalistki Anny Marii Jopek).
Po śmierci Miry Zimińskiej – Sygietyńskiej, która nastąpiła w roku 1997 zespół nadal pracuje, ale pierwsi założyciele zespołu stanowią totalny wykładnik kolejnych ich występów. Nasza redakcja, miała okazję zobaczyć wiele eksponatów, które przed laty były pierwszymi kostiumami wykonawców polskiego folkloru.
EWA MICHAŁOWSKA – WALKIEWICZ
